Historia
Internetu zaczyna się w końcu lat sześćdziesiątych. Departament Obrony rządu
amerykańskiego rozpoczyna wtedy projekt badawczy realizowany przez agencję ARPA
(Advanced Research Projects Agency), mający na celu stworzenie sieci
komunikacyjnej dla celów wojskowych.
W 1957 roku
Związek Radziecki wystrzelił w kosmos pierwszego sztucznego satelitę Ziemi –
Sputnika. Wydarzenie to spowodowało rozpoczęcie kosmicznego wyścigu między USA
a ZSRR. Początek lat 60. w Stanach Zjednoczonych to okres tzw. „kryzysu
kubańskiego” podczas którego na terenie Kuby umieszczono radzieckie rakiety
balistyczne średniego zasięgu wyposażone w głowice nuklearne. Zagrożenie było
duże, ponieważ rakiety umiejscowione były w odległości kilkuset kilometrów od
terytorium USA. Zdano sobie wtedy po raz pierwszy sprawę, że zniszczenie
głównych kanałów systemu komunikacyjnego Stanów Zjednoczonych doprowadziłoby do
paraliżu w kraju. Zaczęto wtedy myśleć o stworzeniu takiej sieci, która
funkcjonowałaby sprawnie nawet gdyby pewne jej ośrodki zostały zniszczone.
Rząd amerykański
zorientował się, że w przypadku wojny atomowej już w pierwszych minutach
starcia mogą zostać zniszczone tradycyjne środki komunikacji i łańcuch
wydawania rozkazów przestanie istnieć. Zaradzić temu może stworzenie połączeń
między komputerami, sieci komputerowej, która miałaby charakter
zdecentralizowany, co jeszcze bardziej uodporniłoby ją na nuklearny atak. Miał
to być system mający wiele równoległych połączeń, które trudno byłoby zniszczyć
w ataku rakietowym. Tylko taki system mógłby pozwolić na zachowanie systemu
wydawania rozkazów, sprawowania kontroli i porozumiewania się podczas
globalnego konfliktu.
W roku 1969
powstaje sieć ARPAnet. W dwa lata później łączy piętnaście instytucji rządowych
i akademickich. W roku 1973 stworzone zostają połączenia międzynarodowe, do
Wielkiej Brytanii i Norwegii. Rok później Ray Tomlinson tworzy program do
przesyłania elektronicznych wiadomości po sieci (e-mail). W roku 1979 powstają
grupy dyskusyjne Usenet drugi z filarów dzisiejszego Internetu.
Dla naukowców
uniwersyteckich nie mających połączenia z ARPAnet stworzona zostaje w 1981 roku
sieć CSNET (Computer Science NETwork). W 1982 roku ARPA wprowadza jako standard
dla swej sieci protokół TCP/IP. W tym samym roku powstaje w Europie sieć EUnet,
pozwalająca korzystać z usług poczty elektronicznej i Usenet. W 1983 roku
stworzona zostaje brama (gateway) pomiędzy ARPAnet a CSNET; fakt ten uważa się
za początek istnienia Internetu jaki dzisiaj znamy.
NSF (National
Science Foundation) łączy w 1986 roku pięć superkomputerów z ośrodków
uniwersyteckich w sieć NSFnet, do której stopniowo podłącza się coraz więcej
osrodków uniwersyteckich.
W 1988 roku do
Internetu jest już podłączonych sześćdziesiąt tysięcy komputerów. W 1990
ARPAnet kończy swoją działalność. Rok później pojawiają się systemy WAIS (Wide
Area Information Servers) i Gopher, rozszerzając liczbę usług internetowych. W
1992 rozpoczyna działanie World-Wide Web, stworzona przez Tima Bernersa-Lee.
Liczba dołączonych komputerów przekracza milion. W 1993 roku pojawia się
przeglądarka Mosaic, służąca do odczytywania stron World Wide Web; łatwość
obsługi tego programu i jego następców przyspiesza rozwój World Wide Web,
zarówno od strony liczby użytkowników jak i gromadzonych w tej formie
informacji.
W Polsce pod
koniec lat dziewięćdziesiątych rozpoczyna się wykorzystanie do tego celu także
sieci telewizji kablowych. Liczba użytkowników gwałtownie rośnie, zwiększa się
też liczba i różnorodność informacji. W sieci pojawiają się obok ośrodków
uniwersyteckich i instytucji rządowych firmy komercyjne.
Od 2 listopada
1990 r. krakowski komputer microVax II (nazwany Chopin) był osiągalny z
CERN decnetową komendą SET HOST. Oznacza
to, że można było łączyć się z komputerem w Krakowie jako elementem sieci
decnetowej CERN.
Aby zostać
członkiem światowej sieci komputerowej trzeba było nadto uzyskać numer IP.
Wieczorem 19 listopada 1990 roku Instytut Fizyki Jądrowej w Krakowie otrzymał
pierwszy w Polsce numer IP (192.86.14.0). Numer IP został nadany przez
Ministerstwo Obrony USA (takie były czasy!), był to numer Klasy C, pozwalający
na podłączenie do światowej sieci maksymalnie 255 komputerów.
Następnie, w dniu
20 listopada 1990 r. około południa (pomiędzy 10.57 a 13.25) został wysłany
pierwszy email do Polski. Jego autorami (nadawcami) w CERN byli wspólnie dr
Grzegorz Polok i mgr Paweł Jałocha a został on odebrany w Krakowie przez mgr
inż. Andrzeja Sobalę.
Adres, na który
został wysłany ten historyczny email to: user%chopin.decnet@uxplgw.cern.ch
(serwer uxplgw był komputerem pośredniczącym, z lokalizacją w CERN, był
elementem filtracji dostępu).
Tak więc
symbolicznie możemy przyjąć datę 20 listopada 1990 r. jako początek ery
internetu w Polsce. Co więcej, był to jednocześnie "początek
Internetu" w całej Europie Wschodniej, gdyż Polska była pierwszym krajem
byłego bloku wschodniego, który uzyskał połączenie z siecią internetową.
W uzupełnieniu
powyższych okoliczności warto zwrócić uwagę, że do Chopina - jako serwera - były w grudniu 1990 i styczniu 1991
podłączane komputery w Wydziale Fizyki i Techniki Jądrowej AGH, Instytucie
Fizyki UJ, IFJ w Krakowie-Bronowicach oraz w Warszawie: na Wydziale Fizyki UW i
Instytucie Problemów Jądrowych.
W związku z
powyższym Można powiedzieć, że Instytut Fizyki Jądrowej był pierwszym
providerem sieci w Polsce. Potem, w 1991, funkcję tę przejął w Polsce NASK
(Naukowa Akademicka Sieć Komputerowa), a w Krakowie CYFRONET.
Łącze z CERN do
obiektu IFJ na ul. Kawiory 26A w Krakowie istniało do roku 1994.
Kamieniem milowym
w rozwoju Internetu było powstanie przeglądarki internetowej Mosaic 22 kwietnia
1993 roku. Była pierwszą graficzną przeglądarką internetową, która w sposób
znaczący przyczyniła się do rozpowszechnienia Internetu na całym świecie. W
niedługim czasie na bazie Mosaica zaczęły powstawać kolejne komercyjne
przeglądarki: Netscape Navigator (20 września 1993) i Internet Explorer
(sierpień 1995).